Laatste 2 dagen Kili

Wat heerlijk als je dan weer in een gewoon bed mag liggen. M'n heupen en zij- bovenbenen( zeg je dat zo?🤔zijn iig erg blij. 

De Summit:

's Nachts vroeg eruit, warme thee en een kleine snack. Verder dik ingepakt gewapend met hoofdlamp en reserve-batterijen naar het begin van het einde...

Heel heel langzaam gingen we steeds zigzaggend omhoog .  Een extra porter was mee als begeleiding,  voor het geval dát.

Het was koud koud koud. Dubbele handschoenen aan, 5 laagjes bovenkleding een thermo legging en winterbroek. ( op de terugweg zou het met de zon veel warmer zijn, en dan konden er weer laagjes uit)

Vooral blijven checken: ademhaling? Hoofdpijn? Misselijk? 

Na een aantal uren kregen we de zonsopgang te zien, wat fantastisch! We zaten ver boven de bewolking: onbeschrijflijk mooi!

Ondertussen zagen we ook dat de top nog erg ver weg was... het eerste punt waar we naartoe schuifelden was Stella, vanuit daar nog een uur over de kraterrand.

Boven bij de Stella even rusten: drinken en een reep naar binnen werken. Onze gids wist feilloos hoe het was gesteld met ons. Zo kreeg de een 4 druivensuiker naar binnen gewerkt. ( je durfde niet eens te gaan tegenstribbelen) de ander even goed aangekeken, weer een ander geruststellend met veel geduld aangemoedigd. 

Het laatste uur over de kraterrand zijn we begonnen met Diana Ria en ikzelf en twee gidsen. Tineke kwam later met n gids, ze had het erg moeilijk met ademen. 

De hoogte met de ijle lucht is zwaar en mag je niet erg lang in verblijven  

Boven bij de Uhuru peak de brief gelezen die Herwig had geschreven voor ons allen, dat bracht veel emotie.

Later kwam Tineke bij ons en konden we met z'n vieren op de foto. 

De top ( Summit) was prachtig! Maar das dan nog maar halverwege. Tenslotte moet je ook nog weer terug..... 

De terugweg was ook lang en behoorlijk warm op den duur. 

Tegen tweeën waren we weer in ons basiskamp: total loss en grijs van het stof. Een uurtje rust nog een dikke twee uur verder naar beneden op 3900 meter zodat de eventuele hoogteziekte verschijnselen tot een minimum zouden worden beperkt. 

We hebben geslapen op ons matje in de tenten als rozen...

Gisteren moesten we nog ruim 14 kilometer naar beneden lopen uiteindelijk weer uitkomend in het regenwoud. Eerst kregen we nog van de groep een paar liedjes en was het tip-dag. Hét moment dat de fooien uitgedeeld zouden worden. Alle geld zat in een envelop met de namen en de bedragen erbij. 

Het waren erg pittige dagen, fantastisch mooi en een droom die is uitgekomen.

Erg blij dat we het alle vier hebben gehaald! Nu bijkomen, Diana donderdag uitzwaaien en opzoek gaan naar een goedkopere ( Diana moest voor haar pcr test werkelijk een absurd bedrag betalen) testlocatie voor de terugreis. Samen in de tuktuk naar t ziekenhuis🤭

Ook een beetje bij-bruinen. Zoals het nu lijkt in een hemdje, moet ik de bovenarmen met foundation insmeren om niet helemaal als een regenboog door de straten te lopen. 

Tot gauw iedereen!

Dikke tuut Gea