Home sweet home

Na een terugreis van ruim tweeëntwintig  uur weer heerlijk thuis bij mn lief. Wel moet ik bekennen dat ik drie vluchten voor één trip absoluut de limiet vind. Ondanks dat, veel gelachen ook met de douaniers.

Franssprekende mensen herhalen rustig drie keer dezelfde vraag op dezelfde manier ( namelijk rappie de pappie). Lastig communiceren, terwijl alleen mijn non-verbale taal van internationale allure is en duidelijk. Duidelijk, als ik er niets van begrijp en dat komt angstvallig vaak voor... (Mijn ; je ne parle pas français, heeft een natuurlijke tongval is mijn mening🤣. Onze favoriet is ; fromage de chevre. Maar dat is jammer genoeg bijna nergens toepasbaar😂. ) Dan toch het liefst schakel ik over op Duits of mijn steenkool Engels. 

Langzaam begint het te landen wat we de afgelopen week hebben gezien, gehoord, geproefd en beleefd. 

We hebben veel mooie herinneringen gemaakt. En idioot veel foto's. Dat gaat een fotoboek worden, zodat we vaak kunnen terugkijken. Maar ook om even weer met beide benen in de klei komen te staan.

Veel anekdotes passeren mijn gedachten. Wie weet komen  die nog eens ter sprake als er ergens een sterke verhalenavond wordt gehouden. 

Bedankt voor het lezen en de reacties. Morgen weer naar m'n klas en collega's, ik kan bijna niet wachten om hen alles te vertellen en te laten zien. Hoe kinderen blij kunnen zijn met bijna niks. Een band, een leeg flesje, een tractor met maar twee wielen...bellenblaas. Geluk en tevredenheid zit m niet in spullen maar in jezelf.

Collect moments not things. 

Voor nu ga ik eerst even bijslapen.

Toedeloetie Tuut 

Gea