"Dat doen we de volgende x!"

Dat doen we de volgende keer, was één van de uitspraken die we tenminste drie maal daags riepen. Er valt namelijk nog veel te beleven en te zien hier.

Op dit moment zitten we in Zichuinchor op een pietepeuterig vliegveld. Alles gaat hier nog met de hand, geen airco ( verstikkend heet) en de binnenlandse vlucht naar Dakar duurt maar 55 minuten. 

Bouba heeft ons afgezet en uitgezwaaid. Uiteraard moesten we eerst langs zijn moeder; om de was te brengen ( 🤭) en een zus een lift te geven. Maar eerst vanmorgen. Het was een beetje een hurry-dag.

We zaten laat aan het ontbijt omdat we gisteren de laatste avond aan het vieren waren, heel gezellig met veel verhalen, heerlijke muziek en dansen. Het had iets weg van een bonte avond.

Na het ontbijt naar school, om de giraffe af te schilderen. Werkelijk: het is erg mooi geworden! De kinderen kregen muziekles en ik heb genoten dat te horen en te zien. 

Daarna hebben we geluncht bij Paul met een veel te groot broodje kip en tomaat. Erg lekker, maar zoveel...genoeg om een troep hongerige leeuwen  te voeden. 

Snel naar Willem, douchen en de koffer uit en inpakken. Werkelijk..... Niet eens iets gekocht, hooguit een paar grote schelpen gevonden en ontdaan van een soort monster van een slak.. Koffers lijken toch altijd weer te krimpen tijdens een reis..  

 Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet, maar Linde is haar malariapillen kwijt....😳. Gewoon, de complete verpakking foetsie. Nu kunnen we eventueel delen en eerder stoppen. Linde zal het gaan uitzoeken. Hoe dan ook, het zal wel goed komen. 

Het zoeken  naar haar malariapillen werd bemoeilijkt omdat de stroom uitviel. De zaklamp van de telefoon is echt een uitkomst! Ik heb m nog nooit zo vaak gebruikt als tijdens deze reis.

Mijn vermoeden is dat we dadelijk gaan boarden in een propellervliegtuig. Hopelijk geen vertraging anders missen we de aansluitende vluchten in Dakar en Parijs. En niet zweefvliegen.... 

Tot zover, Toedeloetie Tuut!

Gea