Mindblowing

Met een hoofd bomvol indrukken is het even zoeken waar te beginnen.. 

Gisteren hebben we gepind; 100.000 CFA 's. Da's heul veul en tegelijkertijd niks waard. Ongeveer 156 euro. Een iets grotere portemonnee zou welkom zijn. 

Gisteravond hebben we  "thuis " gegeten. Dat wil zeggen dat we een kilo schapenvlees hebben laten grillen en kip. Die hangen dan in een vitrine. Zo helemaal bloot maar wel herkenbaar zeg maar. Met een kapmes wordt er dan vlees afgehaald zoveel je in grammen besteld hebt en geroosterd op open vuur, samen met limoen en uien. Op de knizzels na was het erg smaakvol. We vroegen ons af of we er ziek van zouden kunnen worden, maar er was ook een naastgelegen restaurant waar de bestellingen vanaf diezelfde grill naartoe gebracht werden.....  Diaree was vandaag in geen velden of wegen te bekennen...

Even iets rechtzetten van gisteren; ik vertelde dat de geiten in de zee werden gewassen. Dit is een misverstand. Het zijn schapen! Ze lijken hier in Senegal enorm op geiten... dat dan wel weer. 

Dan vandaag: we hebben zoveel gezien dat ik even moet rubriceren in mn hoofd.

Vanmorgen om half zeven aan de ontbijttafel omdat we naar Dakar-stad zouden. Het is een concept, je raadt het al.... het verliep iets anders.

Onderweg werden we nog verrast met een video_oproep vanuit de klas met Jordan, mijn vervanger, zo leuk!! Live op het digi-bord! Bouba is onze hotspot,  maar helaas waren we ver buiten de stad zodat de verbinding erg slecht was. We hadden al wel contact gehad omdat Bouba bijna alle gekregen meubilair uit elkaar had geschroefd maar de schroeven was vergeten mee te nemen🙄. Of wij die konden meenemen.... Ten eerste wegen die bijna een ton en ten tweede zei Eric dat we vast niet door de douane zouden komen op verdenking van het maken van een spijkerbom. De schroeven zijn wij dus ook " vergeten". Maar mijn klas stond al te stuiteren voor het digibord met het gele doosje schroeven: moest je dit doosje niet mee? Tenminste, dat heb ik minstens een keer of tien gehoord. Meestal roep ik dan dat ik wel oud maar niet doof ben.😇

Wat zijn er hier een hoop idioten op de weg. Ook de auto's zijn werkelijk allemaal gebutst en of je hier wel of niet in het donker met je licht rijdt, of je paard en wagen verlicht..  hier geldt het recht van de sterkste! Ook rijden veel auto's op olie... zulke zwarte rookpluimen! Bouba heeft ergens een los contactje zitten zodat het merendeel van de tijd het dashboard het niet doet. Alle wijzers op 0.... das een gek gezicht en een beetje onhandig met de benzinemeter. Soms over een hobbel ( en die zijn hier buiten de tolweg om erg veel) en floep! Dan doen ze het weer, zo af en toe...😬.

In de haven vroeg Bouba of we ons paspoort bij ons hadden ( lekker op tijd🤣 en ja.... gelukkig wel!) en zijn we op de boot naar Gorée gestapt. Zonnetje erbij, helemaal happy. Gorée was vroeger een slaveneiland. Vanuit hier werden de slaven dusdanig " vet" gemest zodat ze veel geld opbrachten. Dat " vet" mesten betekent.... schrik niet..... 60 kilo. Voor een man 😱!

Vanaf dit eiland werden ze verscheept naar het Westen in de breedste zin van het woord. Schrijnende verhalen werden ons verteld. De  ruimtes waren erg klein, weinig ventilatie, niet voor te stellen, gelukkig erg lang geleden!

Het hele eiland is een soort van museum. Met veel invloeden van Portugezen en Fransozen en Hollanders. Echte vrienden hebben we hier niet gemaakt.  Ik vroeg of ik een vrouw mocht fotograferen die verse ommeletten maakte op een klein vuurtje. Dat mocht als ik ook bij haar winkeltje kwam kijken. Nou, kijken kan geen kwaad dacht ik ( hoe naïef) er liepen nog twee vrouwen mee die mij op de boot  hadden gezien ( tja blank en blond valt hier blijkbaar wel op..) en van mening waren dat ze het eerste " recht " hadden op mij. Heb ter nauwernood het vege lijf kunnen redden! Ach, er was daar nog veel meer te zien, maar dan zou je de beelden erbij moeten hebben.

We hebben een lekkere lunch gehad van vis en verder naar de stad Dakar. Veel mensen, grote gebouwen, en standbeelden. 

Het was ondertussen al later in de middag geworden toen we naar Lac Rose vertrokken.

Dat is het twee na zoutste meer ter wereld en kleurt Rose als het wordt beschenen door de ( volle) zon. Hier hebben we nog in een gammel bootje op het meer gevaren en heb ik mijn voeten in het water laten bungelen, omdat het goed tegen eczeem zou zijn. Ik wil je er wel bij vertellen dat het enorm prikte! Maar nu een aantal uren later voelt het een stuk beter! 

De weg naar Lac Rose was nogal enerverend; we kwam en langs dorpen waar het krioelde van de mensen, verkeer en dieren. Ook hier leken geen regels te tellen. We kwamen ogen te kort! Veel zandwegen en geen toerist te bekennen. Het voelde niet echt onveilig, Bouba was immers bij ons en is de taal machtig, maar wel apart. Plots in een druk dorp sommeerde Bouba mij in het midden te gaan zitten van de  achterbank en deed de deuren op slot. Of ik mijn fototoestel wilde verstoppen...  Ik durfde zelfs niet stiekum foto's te maken en geloof me; dat zegt iets 😎. Er werd indringend in de auto gekeken. Dat werd rustig in en uitademen...Gek, maar het zweet liep over mn rug ( zal het maar op een merkwaardige opvlieger houden) 

Ik ben vast nog veel vergeten maar dit lijkt me voor nu lang genoeg.

Toedeloetie Tuut

Gea