Mount Nebo en de Dode Zee

Wat een heerlijke dag tot nu toe. 

Vanmorgen een beetje rustig aangedaan. Douchje ( waarbij het verkleinwoord erg van toepassing is, laat je de zeep nl vallen dan moet je rechtstandig naar de vloer, een beetje krap zeg maar.) Ontbijtje en op stap voor de eerste route. Ondanks de hele lichte kleur van Diana's benen en mijn brace om mn knie, toch veel raampjes van de auto's naar beneden. Wij snappen daar niks van. 

Al vlot waren we de stad uit en een prachtige route. De GPS deed af en toe moeilijk, waardoor we waarschijnlijk zo af en toe van de route af waren en moesten klimmen en klauteren. Daardoor kwamen we een groep schaapsherders tegen die ons eerst een kopje sterke mierzoete thee aanboden en vervolgens ons de goede weg wezen.

Boven op mount Nebo het klooster bezocht met prachtig mozaik werk. Volgens de bijbel keek Mozes op deze plek naar het beloofde land en stierf hier op 120 jarige leeftijd (🤔) 

De wandeling zou maar twee uur duren en natuurlijk deden wij er "iets" langer over. Ik maak me zorgen over de vierde dag: zes uur door een Wadi.... We gaan het zien. 

We werden door een taxi naar een fijne, rustige plek vervoerd bij de Dode Zee. 

Wat een vreemde gewaarwording het dobberen in dat zoute water. Natuurlijk hebben we ons eerder geschoren om prikkende benen en oksels te voorkomen. Ik kan nog een hoofdstuk wijden aan scheren: bijvoorbeeld dat Eric zegt dat zijn mesjes bot worden van mijn haren ( nou ja?!),  maar zal jullie verdere details besparen. Nu moet ik vertellen dat we door alle distels behoorlijk beschadigd zijn geraakt. Dat was ook goed voelbaar.... Uiteraard hebben we ons ingesmeerd met modder en vreselijk gelachen. Het duurt even voordat je dit weer kunt afspoelen en eerlijk is eerlijk, een baby-huidje gekregen😍. 

Terug met de taxi naar Madaba en even langs bij een vriend van onze chauffeur. Natuurlijk had deze vriend een winkel🤪. 

Op dit moment wachten we op onze salades en dan weer vroeg naar bed. 

Tuut Gea en Diana