Woestijn Wadi Rum

Gisterochtend vanuit Petra vertrokken om zeven uur. Een prachtige route waarbij het soms lijkt of iemand een handvol hunnebedstenen in verschillende kleuren op de berghellingen heeft neergelegd. Na ruim twee uur rijden aangekomen bij het servicepunt (the reception genaamd, voor ons erg verwarrend ) om onze reis de woestijn in met een terreinwagen te vervolgen. Al vlot werden we met een gids afgezet en hebben we veertien kilometer door de woestijn gelopen. Onze gids was 14 jaar🫨en in de leer bij  Samhel, die de auto vast naar onze lunchplaats had gereden. De route vonden we zwaar: behoorlijk warm, soms door het mulle zand, dan een rocky heuvel beklimmen en een kloofje bezoeken waar eeuwenoude grottekeningen te zien waren. Samhel had een heerlijke lunch in de woestijn gemaakt op een simpel vuurtje en vervolgens hielden we een korte siësta. 

Na nog een kilometer of zeven waar we dan weer ruim twee uur over hebben gedaan, aangekomen in ons tentenkamp. Zeg maar richting Total loss. Maar wat een uitzichten en kleuren onderweg en ook het tentenkamp stond op een ansichtkaartwaardige plek. 

We hebben ons vermaakt met de stilte, de zonsondergang en de sterrenhemel bij het kampvuur. Geen internet: eigenlijk heel fijn! 

Een aantal dieren tegengekomen: allereerst kleine soms hysterische  vliegen, die hoe brutaal ook, gewoon op je lippen gaan zitten. ( dat hebben we thuis dan toch weer niet) een kleine slang bij de toiletten in het kamp, een aantal kleine schorpioenen en eerder al een grote beige spin met sproeten. Volgens de kenners niet gevaarlijk. 

De bedoeïen geven hun pasgeboren baby's na drie maanden een klein drupje gif van de Schorpioen en van een slang met olie als zijnde vaccinatie. 

Vanmorgen met de terreinwagen door de Wadi Rum en enorm genoten van alle kleuren, zand, kloven en bergen. 

Hout gesprokkeld en een fantastische vegetarische lunch op een simpel vuurtje gemaakt. Heerlijk op een kleedje hebben we die genuttigd. Evenals de traditionele sterkte superzoete thee.

Op dit moment zitten we in de auto bij Imhad om naar Amman te gaan. Nog honderd kilometer. Wie weet wat Amman ons brengt. 

Tuut Gea.